woensdag 12 april 2017

Winter is coming

Zo het is weer even geleden! Alles is hier goed, maar wel een beetje los/vast momenteel. Een paar weken geleden heb ik de heren van Ooooby verteld dat ik weg wil, voor minstens een aantal maanden naar Costa Rica en wie weet wat/waar/hoe daarna. Waaaat?! Ja... het Ooooby verhaal is een beetje klaar voor mij op dit moment heb ik gemerkt, de uitdaging is er langzaam uit. Ik doe alles wat ik er doe nog steeds met veel plezier en ik geloof nog steeds in de missie, maar ik merk dat ik weer kriebels heb gekregen. Tijd om weer eens ergens anders een kijkje te gaan nemen.

Costa Rica is op de radar gekomen door een Ted-talk over hoe zij in de jaren 50 al hun leger hebben afgeschaft. Hoe ze onwijs bezig zijn met schone energie en het behoud van de overweldigende biodiversiteit in het kleine landje. Er groeit koffie en cacao. En je kan er onwijs goed surfen :-)

Het is ondertussen redelijk serieus geworden met Matt, mijn kiwi-surfer, en we gaan samen op dit avontuur. We vertrekken begin juni, wanneer hier de winter begint. Tot die tijd is het ten eerste wachten tot mijn permanent verblijfsvergunning doorkomt. Die kan ik op 17 april aanvragen, dan heb ik hier precies 2 jaar als “resident” gewoond en gewerkt. Het betekent dat ik de rest van mijn leven terug kan komen naar Nieuw-Zeeland, mijn tweede thuis ondertussen. Ik ga het hier missen straks op onze reizen, de rollende heuvels, de bizarre vogels, de weidse schoonheid, de frisse lucht.

We zijn nog steeds aan het “house-sitten”, waar we op de huizen en huisdieren passen van mensen die een tijdje weggaan. Het scheelt een hoop huur, maar brengt af en toe wel een beetje stress als we een gat tussen twee plekken hebben. We zitten in fantastische huizen af en toe, zoals nu in Titirangi, letterlijk midden in de bush, met een heerlijk uitzicht op de Manukau Harbour. Vanuit hier kun je een hoop wandelingen maken, maar de Ooooby hub is ook vlakbij. Volgende week zitten we even in Hamilton, vlakbij Cambridge (waar mijn oom woont, mijn oude “hood”) en daarna weer in Auckland voor mijn laatste weken Ooooby...

Het is een spannende tijd met al die veranderingen in het vooruitzicht. Om ruimte te maken voor nieuw uitdagingen, moet je andere dingen loslaten, wat niet altijd even makkelijk is. Gelukkig weet ik ondertussen dat jezelf af en toe in het onbekende diepe gooien tot fantastische belevenissen kan komen.