Ik ben nu alweer een jaartje ouder, en het is ook ruim een JAAR geleden dat Sebas en ik verschillende kanten zijn opgestuurd; hij terug naar Berlijn en ik door een toevallige samenloop van omstandigheden naar Nieuw-Zeeland. Hier heb ik nu dus een visum geregeld en ik mag zolang blijven als ik wil. We zijn ook bezig met al het papierwerk voor een de-facto partnership visum voor Sebas (politie checks, referentie brieven, medische verklaring, CV etc. etc.), tijdrovend en niet goedkoop.
Super duper gaaf allemaal, en ik vertel iedereen hier dat "I fell with my nose in the butter" (LOL) want dit lijkt allemaal toch wel heel erg op mijn droombaan. Een sociale missie, lokaal voedsel, fantastische collega's, open organisatie en volop kansen om te leren en ontwikkelen.
Maar... ik heb hiervoor wel een jaar relatie met de liefde van mijn leven moeten opgeven, wat ook niet altijd makkelijk was. Ik heb af en toe zeker overwogen alles te laten vallen en terug naar Berlijn te vliegen, terug naar mijn hart. Met nu een tweede verjaardag zonder Sebas begint het te knagen. "On the fence" noemen ze het hier, en ik moet kiezen op welke kant ik eraf spring. Dit zal bepaald worden als we straks de uitslag van de visumaanvraag van Sebas ontvangen. Gaat Nieuw-Zeeland deze cowboy wel accepteren? ;-)
Een hoop moeite om in een land te zijn waar ik nooit had gedacht ooit te wonen, wat zo ver weg ligt van zoveel mensen waar ik van houd. Kan het verder weg zijn? Misschien een van de eilanden in Polynesië waar maar een keer per week een vliegtuig heengaat?
Any ways. De grootste reden dat ik hier nu nog steeds zit, naast dat dit land ongelooflijk MOOI is (er zijn meer mooie plekken op de wereld), is natuurlijk mijn werk voor Ooooby. Opeens volop in de carriere mode ben ik meegesleept in deze passionele start-up, met als missie "Making local food affordable, convenient and fair everywhere", nu nog als Hub Coordinator voor Auckland, maar straks in een meer begeleidende rol voor alle Ooooby hubs die binnenkort hier in Nieuw-Zeeland gaan opstarten. Ik ga daarvoor de komende maanden het hele land door, van Tauranga to Invercargill, met als eerst missie de nieuw hub in wijn-land Matakana over 2 weken. Met de Ooooby plannen om een meer self-managing organisation te worden a la Holacracy, komt zelfs mijn studie hier nog van pas.
 |
| Sebas die op dit moment in Belize zit om zijn vader met een project te helpen |
Maar... ik heb hiervoor wel een jaar relatie met de liefde van mijn leven moeten opgeven, wat ook niet altijd makkelijk was. Ik heb af en toe zeker overwogen alles te laten vallen en terug naar Berlijn te vliegen, terug naar mijn hart. Met nu een tweede verjaardag zonder Sebas begint het te knagen. "On the fence" noemen ze het hier, en ik moet kiezen op welke kant ik eraf spring. Dit zal bepaald worden als we straks de uitslag van de visumaanvraag van Sebas ontvangen. Gaat Nieuw-Zeeland deze cowboy wel accepteren? ;-)
 |
| Verjaardagsboeket van Sebas |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten