donderdag 24 december 2015

Fijne feestdagen!

Het is hier volop zomer, de langste dag is net gepasseerd. Vanmiddag vertrek ik met mijn vriendin/collegaatje naar mijn favoriete Raglan voor vier dagen feest op een eco yoga/surf resort. We slapen in een speciale tent in het "off the grid" tipi forest retreat en voor vanavond heb ik al een les acro-yoga ingeboekt. Mijn eerste kerst in Nieuw-Zeeland en het had niet toepasselijker kunnen zijn :-)

Verder gaat alles wel goed. Ooooby is druk, zoals altijd, en volgende week vrijdag begin ik al de lange rit naar het zuiden, naar Christchurch. Het is bijna 1000km rijden met een 3 uur durende ferry tussendoor, over de Cook straight. In Christchurch ga ik gelijk aan de slag om daar de nieuwe Ooooby hub van de grond te krijgen, met 3 februari als eerste inpakdag. In maart mag ik weer terug omhoog om vervolgens in Tauranga, Kapiti Coast en New Plymouth ook een hub te starten. Ooooby groeit!

De visum aanvraag van Sebas is ondertussen (eindelijk) de deur uit en op 9 december officieel in behandeling genomen in de ambassade in London. Sebas kreeg gelijk een brief terug, met het bericht dat het tussen 1 en 4 maanden duurt voordat de case aan iemand word toegewezen en dan nog 10 tot 12 weken voordat er een uitslag is. Whoa! In het ergste geval betekend dat dus 7 maanden nagels bijten, en zelfs al gaat alles voorspoedig, dan duurt het nog tot maart voordat we meer weten...

Het is niet leuk om zo ver weg te zitten van iedereen waar je van houd, zeker deze tijd van het jaar. Ik denk aan jullie allemaal en ben alweer plannen aan het maken voor een volgend bezoek aan Europa. Ooooby is ook daar voet aan de grond aan het zetten en ze kunnen wel eens mijn hulp nodig hebben :-)

Ik wens iedereen een super fijn kerst feest en een spetterend nieuw jaar! Hopelijk houden jullie het warm!

Liefs,
Daphne


donderdag 12 november 2015

Tramping

Toen ik Nieuw-Zeeland voor het eerst zag was het liefde op het eerste gezicht. De golvende groene velden, de gevarieerde vegetatie (na alle monotone eucalyptus van Australië), de open ruimte, de vriendelijke mensen en de frisse lucht. Ik begon al gelijk te flirten met het idee dat hier wonen ook niet zo slecht zou zijn, Nieuw-Zeeland bleef knipogen vanaf de andere kant van de Tasmaanse Zee toen ik alweer terug in Australië was. Be careful what you wish for... want voordat ik het wist werd ik door de omstandigheden terug in de armen van mijn nieuw Kiwi crush geworpen.

Daar zaten we dan samen, met alle tijd van de wereld om elkaar te leren kennen. We begonnen langzaam, met dag tripjes, voorzichtige wandelingen in de heuvels bij mijn huis. We gingen wat verder, naar de Westkust bij Raglan en de Oostkust bij Tauranga, en hoger op Mt. Te Aroha, Mt. Maungatautari, en Mt. Karioi.

Een week geleden was het tijd om de volgende stap te nemen. Ik ben namelijk een National Park ingelopen, Pirongia Park, en de volgende dag er pas weer uitgekomen. Omhoog was een wandeling van 7 uur, naar beneden wat korter met 4 uur via een alternatieve route. s'Nachts heb ik boven aan de top doorgebracht, in een van de honderden park hutten in Nieuw-Zeeland, samen met een aantal andere "trampers" (wandelaars in het Kiwi) en mijn nieuwe thermal undies, onmisbaar voor een dergelijke onderneming.

Nieuw-Zeeland is uniek met een enorme netwerk aan wandelhutten in het land, in de meest afgelegen plaatsen. Ze worden onderhouden door het almachtige Department of Conservation (DOC), dat met een jaarlijks budget van minstens 225 miljoen dollar verantwoordelijk is voor natuurbehoud, recreatiebevordering en het in leven houden van de kiwi in Nieuw-Zeeland. Voor $5 dollar per nacht kun je een matrasje in een stapelbed in een van de standaard hutten claimen en blijven zolang je wilt. Je kan er zelfs een abonnement op nemen, wat ik sterk overweeg, want dit is serieus verslavend. Ik ben een echt NZ "tramp" aan het worden ;-)

Terug uit de wildernis, mijn ziel weer helemaal aangevuld, heb ik de week erop in Matakana doorgebracht voor wat meer training in de nieuwe hub daar. De zomer begint nu echt door te breken hier en ik heb tussen de sessies door zoveel mogelijk de omgeving daar verkent. Ooooby is grote ontwikkelingen aan het doormaken nu de crowdfunding campaign is afgelopen en ik sta aan het hoofd van New Hub Support & Training. De volgende klus zou Christchurch worden, maar ik hoor nu net dat de aangewezen coördinatoren om de boel daar te leiden zich hebben teruggetrokken. Met alle ogen opeens op mij gericht werd gelijk het plan gesmeed om mijn dan maar daarheen te sturen en de zaak te gaan regelen. Geen training sessie van 2 weken dus, maar een langer verblijf van minstens drie maanden om Ooooby Christchurch te gaan opzetten. Na de kerst ga ik me dus richting het zuid-oosten bewegen, wat technisch gezien weer wat dichterbij Europa is :-)

Bijna aan de top, in een bizar sprookjes bos, helemaal voor mezelf

Uitzicht over de Waikato vallei vanaf 900m boven de zeespiegel

Mijn rugzakje, modderige Vibrams en ikke

dinsdag 20 oktober 2015

Digital nomad

Ergens rond uur 29 in Melbourne,
Inglorious Bastards aan het kijken 
Weer terug down under! Het duurde allemaal wat langer, want mijn vlucht van Kuala Lumpur naar Melbourne had een vertraging van 4 uur, waardoor ik ook mijn aansluiting naar Auckland en vervolgens ook mijn bus naar Cambridge niet ging halen. Ik kwam uiteindelijk 8 uur later dan gepland in Nieuw-Zeeland aan, maar mijn tas was helaas in Melbourne blijven steken, uiteraard. Die werd nagestuurd zeiden ze, maar het duurde nog 4 dagen van helse onzekerheid tot mijn geliefde North Face backpack weer in mijn bezit was. Ik heb niet veel spulletjes op deze aardbol en al mijn favoriete zaten net in deze tas...

Heel bizar, maar ik mocht de rechterkant
kiezen deze keer!

Maar nu ben ik dus terug, in Nieuw-Zeeland, klaar voor actie bij Ooooby. Daar zijn ze blij dat ik er weer ben, het is tijd om een aantal nieuwe Ooooby hubs te helpen opzetten nu de crowdfunding campaign is afgelopen. De eerste op de planning is Christchurch, waar ik half November heenvlieg. De stad die in 2011 helemaal in puin gelegd is door een heftige aardbeving (6.3 op de schaal van richter!) en nog steeds aan het herstellen is.

In de tussentijd ben ik zo vrij als een vogeltje aangezien al mijn werk online is. Daarom heb ik mijn spulletjes in mijn Honda Odyssey gepakt (mijn Spaceship!) en ben ik zondag de 6,5 uur naar Wellington gereden. Een mooie roadtrip via Lake Taupo (het grootse meer van Nieuw-Zeeland!) en de beruchte Desert Road, dwars door het Tongariro National Park. Ik logeer hier nu bij Sabine, die ik nog ken van toen ik in Amsterdam bij Jungle Minds werkte. Zij is naar Nieuw-Zeeland gekomen om een tijdje in het buitenland te wonen, werken en reizen, en gaat een marketing klus voor Ooooby doen.

Wellington bevalt me tot nu toe echt prima. Met nog net geen 400.000 inwoners is de hoofdstad van Nieuw-Zeeland lekker compact, ingekapseld tussen de omliggende vulkanen en de Cook Strait, en de gateway naar het South Island. Leuke winkeltjes, goede koffie, fijne mensen, een museum waar je uren kan doorbrengen en tot nu toe stralend mooi weer. Het is fijn weer even in een stad te zitten, dit is wel wat anders dan tussen de koeien op de boerderij :-)

Uitzicht op het centrum vanaf het huis waar we verblijven 
Lekker sushi halen in het hippe foodcourt Capital Market

Sushi vervolgens aan het water oppeuzelen met zicht op de haven

Wellington vanaf Mt. Victoria





vrijdag 31 juli 2015

Op het hek

Ik ben nu alweer een jaartje ouder, en het is ook ruim een JAAR geleden dat Sebas en ik verschillende kanten zijn opgestuurd; hij terug naar Berlijn en ik door een toevallige samenloop van omstandigheden naar Nieuw-Zeeland. Hier heb ik nu dus een visum geregeld en ik mag zolang blijven als ik wil. We zijn ook bezig met al het papierwerk voor een de-facto partnership visum voor Sebas (politie checks, referentie brieven, medische verklaring, CV etc. etc.), tijdrovend en niet goedkoop.

Een hoop moeite om in een land te zijn waar ik nooit had gedacht ooit te wonen, wat zo ver weg ligt van zoveel mensen waar ik van houd. Kan het verder weg zijn? Misschien een van de eilanden in Polynesië waar maar een keer per week een vliegtuig heengaat?

Any ways. De grootste reden dat ik hier nu nog steeds zit, naast dat dit land ongelooflijk MOOI is (er zijn meer mooie plekken op de wereld), is natuurlijk mijn werk voor Ooooby. Opeens volop in de carriere mode ben ik meegesleept in deze passionele start-up, met als missie "Making local food affordable, convenient and fair everywhere", nu nog als Hub Coordinator voor Auckland, maar straks in een meer begeleidende rol voor alle Ooooby hubs die binnenkort hier in Nieuw-Zeeland gaan opstarten. Ik ga daarvoor de komende maanden het hele land door, van Tauranga to Invercargill, met als eerst missie de nieuw hub in wijn-land Matakana over 2 weken. Met de Ooooby plannen om een meer self-managing organisation te worden a la Holacracy, komt zelfs mijn studie hier nog van pas. 

Sebas die op dit moment
in Belize zit om zijn vader
met een project te helpen
Super duper gaaf allemaal, en ik vertel iedereen hier dat "I fell with my nose in the butter" (LOL) want dit lijkt allemaal toch wel heel erg op mijn droombaan. Een sociale missie, lokaal voedsel, fantastische collega's, open organisatie en volop kansen om te leren en ontwikkelen.

Maar... ik heb hiervoor wel een jaar relatie met de liefde van mijn leven moeten opgeven, wat ook niet altijd makkelijk was. Ik heb af en toe zeker overwogen alles te laten vallen en terug naar Berlijn te vliegen, terug naar mijn hart. Met nu een tweede verjaardag zonder Sebas begint het te knagen. "On the fence" noemen ze het hier, en ik moet kiezen op welke kant ik eraf spring. Dit zal bepaald worden als we straks de uitslag van de visumaanvraag van Sebas ontvangen. Gaat Nieuw-Zeeland deze cowboy wel accepteren? ;-)

Verjaardagsboeket van Sebas




donderdag 25 juni 2015

Avonturen op de boerderij

De nieuwe generatie
Zo spanning en sensatie hier! Johan en Miriam zijn naar de Verenigde Staten vertrokken om daar 2 maanden bij hun dochter Marlies door te brengen en ik heb de taak hier op de boerderij te passen. In de kas staan de zaailingen klaar voor het volgende seizoen, lekker op warmhoudplaten en een kacheltje. Alleen toen ik dinsdag thuis kwam van de Ooooby inpak dag in Auckland bleek de stroom het daar niet meer te doen! Met -2 graden zagen de plantjes er al best zielig uit en ben ik in de weer gegaan om ze maar even in mijn woonkamer te zetten, om warm te overnachten. De volgende dag is een vriend van Johan de thermostaat komen repareren die de kortsluiting had veroorzaakt en de boel staat nu weer veilig en warm terug in de kas.

Nou, dacht ik, dat is dan weer in orde. Ik was net een berichtje naar Johan aan het sturen toen ik opeens een koe naast het huis hoor loeien. Dat klonk wel heel dichtbij, ze staan normaal in het veld verderop, en verhip, er stond een koe naast mijn deur! Er waren er in totaal drie ontsnapt en liepen rond het huis te grazen. Het was al donker dus heb die nacht niet veel kunnen doen, en in de ochtend kwamen de eigenaren van de koeien gelukkig langs om alles recht te zetten. Het gras is nu een beetje korter en vertrappeld en er ligt hier en daar een mooie hoop, maar dat is dus ook weer goed afgelopen. Het zijn grote beesten zeg...



Ondertussen heb ik mijn katje Kiwi naar de dierenarts gebracht om te laten "desexen". Johan had altijd gezegd dat dit een mannetje was, en ik heb het eerlijk gezegd nooit eens nagekeken. Ik had dus een castratie geboekt, maar die kon niet doorgaan, Kiwi is een meisje! Ze zal nu wel een flinke identiteits-crisis hebben, de eerste 6 maanden van haar leven is ze als ventje behandeld. Maar ze schijnt er aardig laconiek over te zijn, en Kiwi is ook voor een meisje een prima naam lijkt mij. Alhoewel ik haar soms per ongeluk Cavia noem...

Op het werk gaat er allemaal nog prima, super druk maar ook super leuk, en over twee maandjes heb ik al vakantie! Veel liefs uit het winterse Nieuw-Zeeland!







donderdag 21 mei 2015

Klimmen

Het is even geleden, maar ik ben er nog :-)

Heb ondertussen een mooie sticker in mijn paspoort en we zijn nu bezig om te kijken of we mijn Duitse import vriendje ook hierheen kunnen halen. Want na bijna een jaar aan de andere kant van de wereld te hebben gezeten zijn we het nu wel zat. In principe is hij "ineligible" voor welk visum dan ook hier, maar we kunnen om een uitzondering vragen, als we kunnen aantonen dat we toch al best wel lang samen zijn en een toekomst in Nieuw-Zeeland voorhebben.

Ik heb desondanks wel naar mijn zin hier. Ik woon nog steeds in Pukemoremore op de boerderij van mijn moeders neef. Zij gaan binnenkort naar de VS en ik blijf hier op het huis passen, samen met Kiwi, mijn lieve katje, die me altijd fijn helpt met emails typen en me eraan herinneren dat het etenstijd is.
Ik sta ondertussen aan het stuur van de twee Ooooby hubs hier in Nieuw-Zeeland: Waikato en Auckland. Het is even druk, maar ik ben al bezig om de operatie hier in de Waikato over te geven aan een ander team, zodat ik me kan richten op het optimaliseren van de Auckland hub. Het is zo gaaf om dit allemaal te doen, ik krijg steeds meer verantwoordelijkheid (en salaris) en weet dat ik echt op de juiste plek zit.

Ik werk ook nog voor de Farmers Market en ga binnenkort van een on-site rol naar meer Online Marketing, om mijn enthousiasme met alles "local food" over te dragen naar een groter publiek. Ik ga de zaterdag ochtendjes op de markt wel missen, het is er altijd erg fijn :-)


Ik heb het er maar allemaal druk mee en ik kijk uit naar mijn vakantie in Europa straks. Op 8 September stap ik weer in het vliegtuig naar Amsterdam voor een maandje Nederland & Duitsland. Het lijkt nog ver weg maar de tijd vliegt momenteel. Veel liefs uit het mooie Aotearoa!

Lol op de berg :-)

Samen met Manon, mijn Franse vriendinnetje

Namaste aan iedereen daar in de verte!


vrijdag 3 april 2015

Feijoas

Het feijoa seizoen is begonnen in Nieuw Zeeland. Feijoa's zijn kleine ovale groene vruchten met een zeer unieke smaak. Je haat ze of je vind ze heerlijk, er is geen tussenin blijkbaar, net als carnaval. Afgelopen week hadden we ze voor het eerst in de Ooooby boxen en veel mensen wilden ze graag ruilen voor iets anders omdat ze ofwel zelf een boom in de achtertuin hebben staan, of ze de dingen totaal niet kunnen uitstaan. Over een paar weken zullen ze overal zijn, mensen nemen zakkenvol mee naar werk om gratis uit te delen, en ze worden op een gegeven freeijoa's genoemd omdat je ze dan aan de straatstenen niet meer kwijt kan. En dan is het seizoen opeens weer voorbij, en heb je alleen nog de feijoa jams, feijoa chutneys, feijoa cider, feijoa ijs, feijoa curry, feijoa marinade, feijoa yoghurt en een hele range feijoa lichaamsverzorgingsproducten. Mij deed het vruchtje denken aan de vele guavas die ik in Cuba op heb, en het schijnt inderdaad familie te zijn. Dat dit voor mij de eerste feijoas van mijn leven waren konden ze echt niet geloven.

Lekker samen yoga doen
Ik kreeg gister trouwens een mailtje van de Nieuw Zeelandse overheid, dat mijn visum aanvraag is goedgekeurd. Zo snel al, ik was een beetje overdonderd! Ik zal nu gauw bericht krijgen over het uitgeven van het visum, ongeveer 6 maanden eerder dan ik had verwacht, en een label in mijn paspoort krijgen dat me hier voorgoed laat blijven. Het is toch bizar dat zo'n stom stukje papier zoveel bepaald voor zoveel mensen. Het hele verblijfsvergunning en burgerschap systeem is in mijn ogen niets anders dan de middeleeuwse standenmaatschappij op globale schaal. In welke stand/land je wordt geboren bepaald letterlijk de rest van je leven. En Nederland staat bijna bovenaan de lijst van landen waar het niet slecht is om vandaan te komen. Nieuw Zeeland staat er zo'n beetje naast, en nu ben ik ook hier lid van de club geworden. Mijn katertje Kiwi is blij dat ik kan blijven :-)

Bij Ooooby is het een beetje druk momenteel. Sinds een paar weken is mijn collega in Auckland ermee gestopt (na ruim 3 jaar de Ooooby dozen daar te hebben gepland en ingepakt) en ik heb haar rol overgenomen, naast alles wat ik al deed. Ik leid nu de twee hubs naast elkaar en dat is natuurlijk niet lang vol te houden. Ik ga dus gauw vervanging voor mezelf vinden hier in de Waikato, en over een paar maanden ook in Auckland. Het is de bedoeling dat mijn tijd steeds meer vrij komt om andere Ooooby hubs te helpen opstarten. Ik weet nu precies wat erbij komt kijken om een hub op te zetten en draaiende te houden en nu is het tijd Ooooby te verspreiden. In mei gaat er een crowd-funding campagne live om eindelijk ontwikkelingskapitaal op te halen en grote sprongen te maken, nieuwe hubs zijn al begonnen in de Verenigde staten en Australië en andere steden in Nieuw Zeeland staan ook op de planning. Zuid-Amerika en Europa zullen ook volgen in een aantal jaar en ik sta aan de voorfront met al mijn kennis en ervaring.

Maar eerst nog een vakantie in Nederland. Nog even en dan heb ik al twee nichtjes die ik toch wel heel graag zo snel mogelijk wil zien en ik mis Sebas elke dag een beetje meer, dus ik klim begin September weer in het vliegtuig om een maand lang echt tante Daphne te zijn, iedereen weer te zien en even bij te komen van alle ontwikkelingen hier. Soms wou ik wel dat ik mijn taart kon hebben en ook kon eten, zoals ze dat hier zeggen.


We krijgen steeds meer regen en de herfst in in aantocht, maar het blijft mooi allemaal

Mijn andere baantje op de markt gaat ook nog gewoon door, elke zaterdagochtend

Het Balloons over Waikato festival afgelopen weekend

Mijn groentetuintje waar alles lustig doorgroeit

maandag 2 maart 2015

Wortelen

Mijn nieuwe baantje op de markt gaat voorspoedig, ik heb zaterdag de eerste keer alleen gedraaid en iedereen was erg tevreden. Ik ook, want ik kwam thuis met een hoop heerlijke spulletjes, met korting of zelfs helemaal gratis. "Perks of the job" zeggen ze dan. De Ooooby boxen lopen ook lekker, vandaag alweer de 7e week ingepakt en opgestuurd, met mooie lokale producten.

Vandana Shiva, een hoop Phd studenten en ik
Via Ooooby kom ik ook in allerlei interessante situaties terecht. Zo hebben ik vorige week de groenten voor een GMO-free lunch geleverd tijdens een event over "modern agriculture, food safety and ecosystem sustainability" waar ik onder andere de enorm inspirerende Vandana Shiva heb ontmoet. Afgelopen week heb een symposium over sustainability bijgewoond met de sessies van de meeste uitlopende disciplines en hoe zij op dit moment met sustainability bezig zijn, van traditionele Māori voedselsystemen tot innovaties in elektrische voertuigen.

Met Ooooby, de markt en al mijn extra activiteiten heb ik niet veel "loze" tijd meer, maar dat betekent ook minder tijd om na te denken over alles wat ik moet missen. Sebastian, die nog steeds in Berlijn zit, en mijn grote zus die op springen staat met mijn allereerste nichtje. Tante Daphne, die in Nieuw-Zeeland woont...

Surf's up!

Maar goed, je kunt niet alles hebben. En ik heb al veel. Een fantastische baan, mooie carrière perspectieven, een glorieuze omgeving, en alle vrijheid die ik me wensen kan. Vrijheid om op een zondagochtend met vrienden in de auto te springen, naar de kust te rijden, voor een schijntje de hele middag surfboards en wetsuits te huren en golf na golf te pakken onder de stralende zon. Ik begin het steeds beter onder de knie te krijgen en heb dit weekend voor het eerst een golf gepakt die nog moest "breken". Dat ging onwijs hard maar ik bleef overeind en reed 'em helemaal uit, wat een kick!

Daarna hebben we yoga gedaan op de klif voor de kust en zijn met de zonsondergang in de rug weer terug naar huis gereden, moe maar voldaan.

Morgenochtend ga ik weer naar mijn "veggie patch" in een lokale community garden waar Ooooby mee samenwerkt, en mijn wintergroenten zaaien. Hier groeien de meeste gewoon het hele jaar door blijkbaar en ik dacht dat het wel eens tijd werd dat ik zelf mijn handen in de aarde steek. Zou ik dan binnenkort eens een keer wortel gaan schieten?

Mijn "kantoor"



zaterdag 14 februari 2015

Gloeiwormen

Twee weken terug ben ik persoonlijk naar de Department of Immigration gegaan om mijn visum aanvraag in te leveren. Ik had eindelijk alles compleet en nu is het lange wachten begonnen op de uitslag. Dat kan wel een paar maanden duren, maar hopelijk niet te lang. Ik neem aan dat ik een goede kandidaat ben en heb mijn papieren netjes voorbereid. Als het ja-woord straks komt dan krijg ik een Residence Permit voor Nieuw-Zeeland, om hier onbeperkt te wonen en te leven. Als ik hier dan vervolgens 2 jaar aan een stuk verblijf, dan wordt het omgezet naar een Permanent Residence. Dat betekent dat ik de rest van mijn leven terug kan komen naar Nieuw-Zeeland, ongeacht hoe lang ik weg blijf. Kijk, das toch wel een fijn vooruitzicht. 

Hard aan het werk
Met Ooooby gaat alles ondertussen prima. Ik zit helemaal in de wekelijkse routine van boxen plannen, klanten informeren, verzoekjes verwerken, orders plaatsen, producten ophalen en boxen inpakken. Rinse and repeat, met veel plezier. In Auckland hebben ze net een Ooooby box op GrabOne gezet (een soort Groupon) dus daar is het ook lekker druk en alsof ik niet al genoeg te doen heb ben ik vandaag ook begonnen met mijn nieuwe (tweede) baantje als market manager op de zaterdagochtend Farmers Market hier in Cambridge. Johan mijn oom kwam ermee, en het leek me wel leuk om te doen. Is het ook! Ik ben er 's ochtends als eerste en help alle stalhouders hun plekje te vinden, ik zet de tafeltjes op voor de klanten en zorg de hele ochtend dat klanten kunnen pinnen en alles verder goed verloopt. Live muziek, goede koffie, mooie gesprekken. Ik dacht, ik ben toch zo vaak op de markten hier te vinden, dan kan ik er net zo goed voor betaald worden :-)

Al die drukte geeft me amper tijd om Sebas te missen, wat misschien wel goed is. Het gaat nog wel even duren voordat duidelijk wordt of hij zich bij me kan voegen en werkelijk een ticket kan boeken. Ik kan niet wachten alles aan hem te laten zien! Vorige week was een vriendin uit Sydney op bezoek en we zijn samen 1.5 uur naar het noord-westen gereden, vooral over grindpaden, naar de Nikau cave & cafe. De eigenaren van het gebied daar leven vooral van de schapenhouderij (hun dochter is de wereldkampioen schapen scheren!) maar hebben toevallig ook een glow worm cave op hun land liggen. Daarin hebben we een persoonlijke tour gekregen van Philip, de eigenaar, een heerlijk vent met veel lol in zijn leven. Hij vertelde dat hij minstens 4000 keer door de grotten is gegaan, maar het elke keer nog steeds even fantastisch vind. 

Na de tour hebben we in het cafe gegeten en gevraagd waar we ergens konden kamperen. Ze zeiden dat verderop in het bos een hutje stond waar we in mochten trekken, dat hoefde niks te kosten. Gloeiwormen, een magische zonsondergang, miljoenen sterren en een prachtige maansopkomst... het was werkelijk een natuurdroom. En er zijn zoveel van deze plekken hier!

Morgen heb ik weer een markt voor Ooooby en daarna rijdt ik naar Pirongia om biologische pruimen op te halen voor de boxen, en de familie te ontmoeten die ze verbouwen. Ramen open, muziek hard aan en met de wind in mijn haren denk ik dat ik misschien wel echt op mijn plek ben hier. Wie komt er gauw eens langs? :-D







dinsdag 20 januari 2015

Weer thuis

Happy new year!
Zo, weer terug in Nieuw Zeeland. Ik heb een heerlijke tijd gehad in Nederland en Duitsland, en het was erg fijn iedereen weer te zien, veel te kort als altijd. Met de trein naar Berlijn voelde een beetje als thuiskomen, als een van mijn bezoekjes naar Nederland die weer eens ten einde kwam. Maar ook daar moest ik weer weg, weg van Sebas, terug naar huis.

En het is hier toch ook heerlijk. Echt zomer nu, en lekker warm en zonnig, elke dag. Ik ben gelijk weer in mijn werk gesprongen en na een week plannen heb ik de eerste Ooooby-boxen-inpak-dag geregeld. Alle producten werden op tijd afgeleverd, al het materiaal was aanwezig, mijn vrijwilligers stonden paraat en het is allemaal vloeiend verlopen. En ik was de hele tijd op het ergste voorbereid, dus toen ik de dozen uiteindelijk bij de koerier had afgeleverd was het een beetje een anti-climax. Dozen weg, bazen trots, klanten blij, en ik ben de eerste week als Hub Coordinator (General Manager voor de overheid) van Ooooby Waikato overleeft. En nee, niet Ooooby White Ghetto dus.



En ik heb zo'n lol in mijn werk, wat ook een van de grootse redenen was dat ik iedereen weer heb achtergelaten en de 28 uur terug ben gevlogen naar Kiwi land. Ik wordt ervoor betaald om lokale boeren op te sporen, ze op hun land te bezoeken en de aanplantingen te bewonderen, producten mee te krijgen om thuis uit te proberen, de contacten te onderhouden en vervolgens alles elke week zo combineren en plannen dat alle Ooooby klanten een gevarieerde box thuiskrijgen met lokale biologische groenten. Ik zou dit vrijwillig nog doen. Zelf kom ik nu ook om in de groenten, vooral tomaten want het is hoogseizoen in de kas van mijn oom en tante. Het inpakken gebeurd in de woonkamer hier, met behulp van Johan's vader van 93, een hele fijne man en het is elke week een hele productie lijn, waarbij de C-keuze gewoon lekker blijft staan tot het in mijn salade terecht komt. Het is een rijkdom.