We zijn verhuisd! Vanuit Nederland bekeken is het relatief gezien maar een klein afstandje, maar voor ons een wereld van verschil. We hebben nu een plekje voor onszelf, een eigen huisje mét tuin. Het is eigenlijk wat ze hier een "granny flat" noemen, met een groter huis eraan verbonden maar de andere drie kanten vrijstaand en een zelfvoorzienende unit. Onze buren in het hoofdhuis zijn twee aardige vrouwen, Australisch en Amerikaans, en we delen de tuin, het washok en de poort naar buiten. We hebben zelfs een parkeerplaats!
Het mooiste hier is echter de locatie. We zitten midden in Maroubra Beach, 200 meter van een van de beste surfstranden van New South Wales af. Zondag zijn we al enkel in zwembroek, zonder schoenen, de straat uitgelopen om even te gaan zwemmen en af te koelen. Het is hier erg warm nu, bijna midzomer en de temperaturen lopen op, ook ´s nachts. Ik bescherm me zo goed als het gaat tegen de felle zonnestralen, met zonnebrand, hoeden en schaduw. Mijn werk is nu nog maar 15 minuten fietsen, van het ene strand naar het volgende, een steile heuvel op en vervolgens weer naar beneden.
Telkens als ik langs de weg race, op een fietspad nota bene, met de bovenaan uitzicht op de zee, zon op mijn gezicht, dan krijg ik de kriebels. Het lijkt wel alsof we op vakantie zijn. Alsof we straks moeten "uitchecken" uit ons huisje, onze tas weer moeten pakken, en terug naar waar dan ook. Maar dat hoeft niet, dit is de komende tijd onze thuis. Zaterdag is onze housewarming, dan gaan we naar het restaurant hiernaast voor hun beroemde "all you can eat" Braziliaanse BBQ, en op zondag is het tijd voor een ritje naar IKEA :-)
Het mooiste hier is echter de locatie. We zitten midden in Maroubra Beach, 200 meter van een van de beste surfstranden van New South Wales af. Zondag zijn we al enkel in zwembroek, zonder schoenen, de straat uitgelopen om even te gaan zwemmen en af te koelen. Het is hier erg warm nu, bijna midzomer en de temperaturen lopen op, ook ´s nachts. Ik bescherm me zo goed als het gaat tegen de felle zonnestralen, met zonnebrand, hoeden en schaduw. Mijn werk is nu nog maar 15 minuten fietsen, van het ene strand naar het volgende, een steile heuvel op en vervolgens weer naar beneden.
Telkens als ik langs de weg race, op een fietspad nota bene, met de bovenaan uitzicht op de zee, zon op mijn gezicht, dan krijg ik de kriebels. Het lijkt wel alsof we op vakantie zijn. Alsof we straks moeten "uitchecken" uit ons huisje, onze tas weer moeten pakken, en terug naar waar dan ook. Maar dat hoeft niet, dit is de komende tijd onze thuis. Zaterdag is onze housewarming, dan gaan we naar het restaurant hiernaast voor hun beroemde "all you can eat" Braziliaanse BBQ, en op zondag is het tijd voor een ritje naar IKEA :-)
