Dank u Sinterklaasje!

We zijn alweer terug in Berlijn, wat is de week snel gegaan! Als nomaden zijn we door Nederland getrokken en overal vonden we een warm welkom en een opgemaakt bedje. Het was heerlijk. Wat hebben we allemaal gedaan? Toen we op zaterdag 1 december landden op Schiphol (vet om de afsluitdijk te zien liggen vanuit het vliegtuig trouwens!) konden we gelijk door naar de verjaardag van mijn moeder in Tilburg. Zelfgemaakte appeltaart en pompoensoep die was gekookt boven een écht houtvuur gewoon in de achtertuin.... mmmm. We hebben die dag ook Vught bezocht, in de stromende regen, maar dat heeft de volgende ochtend gelukkig plaats gemaakt voor een strak-blauwe lucht en zonneschijn, perfecte timing voor een rondje rennen met mijn vader en Bapo (de hond) bij de IJzeren Man.

Zondag hebben we mijn zusje Roos opgehaald en was het tijd voor de grote jaarlijkse verzameling van AL mijn zusjes en aanhang voor het Sinterklaasfeest. Dit jaar geen cadeaus of gedichten voor ons, maar wel een hoop speculaas, banketstaaf, pepernoten en warme chocolademelk. We hebben de hele middag spelletjes gespeeld en toen was het tijd voor de erwtensoep. Oooowww kan het Hollandser? 's Avonds zijn we met Saranne en Rolf meegereden naar Rotterdam en de volgende dag hebben Sebas en ik heel romantisch een rondvaart door de haven gemaakt. Uiteraard met koffie en appeltaart erbij. Het was nog voor de verjaardag van Sebas, die op 28 november alweer 28 is geworden. Oei, das al bijna volwassen. Ofzo.

Maandagavond en dinsdag heb ik weer in Tilburg doorgebracht. Maandag met Ted gehangen, lekker gekookt en bijgekletst. Op dinsdag vervolgens mee naar de Qigong les met mijn moeder en Peter, een meditatie in beweging, toen een heerlijk haring lunch met Maartje en tot slot lieve Joshi uitlaten met mijn zusje Roos die bij de Pius haven woont. Een rondje Tilburg dus. 's Avonds weer de Maas overgestoken om me weer bij Saranne, Rolf en Sebas te voegen en Rotterdam verder te verkennen. Dat is eigenlijk best een leuke stad, heerlijk internationaal, dynamisch, vol musea en leuke winkels, en natuurlijk heel belangrijk: mijn grote zus woont er.

Na donderdag zijn Sebas en ik verder getrokken naar die andere grote stad, waar we toch wel hele mooie momenten hebben beleefd samen: Amsterdam. We logeerden in Oost bij Marjolijn en Jurre, in hun fijne appartement. Het was al een stuk kouder aan het worden en ijzel en sneeuw had Nederland op zijn kop gezet. Toch apart dat ze daar in Umeå toch een stuk soepeler mee omgingen... Het lijkt me nu toch wel duidelijk dat na de herfst meestal de winter komt, daar hoef je geen meteorologisch expert voor te zijn. Toch lijkt het elke keer weer een verassing te zijn!

Maar goed, na nog een leuke avond bij Anne en Ryan (stamppot andijvie met gehaktballen, jam!), een drankje (te veel) met Linda en Jeroen in de Jordaan en een middagje Dappermarkt en thee-drinken met Marijke in haar nieuwe huis werd het toch echt weer tijd om terug te vliegen. Terug naar Berlijn, waar een dik pak sneeuw op ons lag te wachten. Toen we uiteindelijk met 1,5 uur vertraging thuis kwamen in een ijskoud huis zat er maar één ding op: naar de kerstmarkt voor een Glühwein!

Lieve lieverds, hartstikke bedankt voor een heerlijke week, alle gastvrijheid en warmte, tijd en aandacht. Ik mis jullie allemaal nu al! Enne, zo lang wonen we niet meer in Berlijn, dus.... kom je gauw langs?

Lieve groetjes uit ondergesneeuwd Berlijn!

Rechtvooruit

Sinds een paar weken is mijn leventje in Berlijn redelijk 'stabiel'. Mijn dagen bestaan zo'n beetje uit in de universiteitsbieb zitten en schrijven, bij Zalando zitten en schrijven, met tussendoor eten, slapen, yoga en een filmpje af en toe. Wash, rinse, repeat. Aan de ene kant is het fijn om momenteel een kraak-helder doel voor ogen te hebben: een Master thesis schrijven. Een simpele missie met een strakke deadline, daar valt niet aan te sleutelen. Echter de voorspelbaarheid van de komende maanden is wel weer een beetje benauwend. "If life were predictable it would cease to be life, and be without flavor" (Eleanor Roosevelt). Mmm, ik kan maar beter op mijn woorden passen, want voor ik het weet chrashed mijn computer met al mijn teksten, of breek ik weer eens iets om de dingen op te schudden. Een ongeluk kan in een klein hoekje zitten, dat weet ik maar al te goed.

Een fijn lichtpuntje twee weken terug was dat Tedje mij kwam verblijden met een bezoekje aan Berlijn. Vanaf het moment dat ze de trein uitstapte begonnen we te praten, en we zijn niet meer opgehouden tot ze een paar dagen later de trein weer instapte, we hadden zoveel bij te praten! Tussendoor hebben we ook behoorlijk wat door de stad gelopen, musea en vlooienmarkten bezocht en koffie gedronken, en afgezien van de kou en wat spatjes hebben we prima weer gehad. We zien elkaar veel te weinig, maar als we elkaar zien is het altijd goed!

Bij Zalando stromen op dit moment de incasso-zaken binnen, wat nu geheel mijn verantwoordelijkheid is geworden. Ik weet niet wat er aan de hand is in Nederland, want naast de gebruikelijke "vergeten te betalen" gevallen komen er ook steeds meer "ik kan helemaal niets meer betalen" zaken bij, oftewel insolventie verklaringen. En ik moet je vertellen dat dat toch best heftig is. Zeker als je bedenkt dat wij in een van de meest welvarende landen van de wereld wonen, maar er dus toch nog zoveel mensen zijn die tussen wal en schip vallen, of de eindjes niet meer aan elkaar geknoopt krijgen. Aan de andere kant, waarom zou je in godesnaam nieuwe Nike sneakers en een Guess handtas bestellen als je het toch al niet breed hebt??

Het NOS-journaal heb ik de afgelopen weken trouwens goed gevolgd, sinds de val van het kabinet eigenlijk al. Koopkracht is het toverwoord en ik kan me voorstellen dat veel van jullie zelf ook berekeningen hebben gemaakt. Toch mooi om te zien dat een landelijke discussie op zo'n manier plaatsvindt, dat is best bijzonder aan ons landje. Politici krijgen daadwerkelijk de kans om zaken uit te leggen, om excuses te maken en discussies te voeren, in plaats van die sensatie zoekende reportages waarbij er alleen maar oneliners worden uitgeperst en schandalen opgespoord, zoals in de VS bijvoorbeeld. Het Duitse nieuws is me weer veel te saai, daar zou je nooit zo'n fijn stukje zien waarin Jan Van de Straat voor de vistent wordt gevraagd wat hij er nou allemaal van denkt.

Zo, dan ga ik nu maar eens verder met mijn onderzoeksvoorstel. Ik heb een persoonlijke deadline van 'vlak voordat we op het vliegtuig naar Nederland stappen' en heb nog een aantal woordjes te typen.

Zijn gangetje

Berlijn heeft heel erg mooi weer gezien de afgelopen dagen. Alsof de stad wist dat wij het hadden over "weg gaan", laat ze zich opeens van haar best kant zien. Strak-blauwe luchten, stralende zon en zachte temperaturen, dat gepaard met een explosie van rood, geel, bruin en oranje in de bomen, een natuur-festival van kleuren en geuren. Om het nog intenser te beleven hebben wij het afgelopen weekend de boemeltrein naar het noorden gepakt, naar Chorin en Brodowin vlakbij de grens met Polen. Daar hebben we onder andere een ecologisch dorp en een middeleeuws klooster bezocht, verbonden door onverharde bospaden waar auto's niet mogen komen. Het was heerlijk.

Even op de smartphone checken of we nog op de goede weg zijn

Biologische kalfjes

En biologische koetjes

Het Chorin Klooster, stammend uit de 13e eeuw, nog altijd indrukwekkend

Prachtig herfstig landschap

Dan heb ik afgelopen week mijn thema voor mijn Master thesis ingeleverd, en ik hoor vrijdag of het acceptabel is voor de Master commissie. De titel wordt: Constructing European Citizenship, a historical institutionalist approach to the development of an EU institution. Ahum, dan wordt nog wat. Ik zie het nu overigens nog helemaal zitten, maar ongetwijfeld denk ik daar over vier maanden weer helemaal anders over. Op 26 maart is de inlever-deadline en luidt daarmee het officiële einde in van mijn Master Sociology - European Societies aan de FU in Berlijn....

Sebas en ik hebben het er veel over gehad wat de daarna willen gaan doen. Meubels maken in Berlijn is uiteindelijk niet 'je van het' en voor mij zijn de carrière kansen voor een uitdagende, internationale baan hier vrij klein. Dus... wat zijn de opties? Atlanta, Australië, Singapore, Oslo en Brussel staan allemaal op ons lijstje als potentiële bestemmingen. Wat we wel zeker weten is dat waar we ook heen gaan, het belangrijkste is dat we er samen heen gaan.

Maar voordat we weer verder gaan, komen we ook even terug. Van 1 tot 9 december zijn Sebas en ik in Nederland! Ik heb er zin in iedereen weer te zien en wat van de wintersfeer in Nederland mee te proeven. Hopelijk tot snel dus!

Oktoberfest!

Afgelopen week heb ik in München doorgebracht, samen met Sebas, zijn zus uit Atlanta, haar man en twee kids, de lieve Anna (3 jaar) en Dylan (3 maanden). Ze zijn komen overvliegen voor een paar weken Duitsland, met eerst natuurlijk Oktoberfest en momenteel een paar dagen in Berlijn. We hebben een vol huis! Het is heerlijk zoveel tijd door te brengen met mijn nichtje en neefje, en we kunnen zo een beetje proefdraaien voor 'the real deal'.... :-) Mmm wellicht wachten we nog een paar jaar.

München was fantastisch. We hadden onwijs geluk met het weer, een late Indian Summer met blauwe luchten, stralende zon en uiteraard heel, heel, heel veel bier. Oktoberfest! Ik was er twee jaar geleden al even bij geweest, maar ditmaal hebben we het echt kunnen meebeleven. Door mijn jarenlange training in het Brabantse carnaval heb ik goed mijn mannetje kunnen staan, en na 1,3 Maß in de Biergarten van de Ochsenbraterei op de Wiesn zijn we de daadwerkelijke biertent binnengeglipt en stonden binnen 2 minuten boven op de banken te springen en te hossen. En het mooie is dat blijkt dat al diezelfde carnavals hits hier in Duitsland ook gewoon bestaan, alleen met Duitse teksten! Alleen de ven direct naast me merkte dat ik de G's en SCH's nét iets anders uit sprak dan de rest van de bierhal, maar dat bracht alleen maar wat extra schwung aan de tafel.

En dan hier een kijkje in mijn afgelopen week:

Katharina en Aaron (zus van Sebas en haar Amerikaanse man)

Geen Dirndl voor mij helaas, maar wel een lederrock!

Bierje?

Mijn 2 kleine schatjes in de armen

Een boottochtje op de Starnberger See onder München, met de Alpen op de achtergrond

De kleine Dylan was in slaap gevallen in de armen van Sebas

En daarna weer klaar wakker! Wat een snoepje!

Dagtripje naar Nürnberg, waar Sebas gestudeerd heeft. Hier het uitzicht van de beroemde burcht

En de burcht vanaf de buitenkant, met mooie herfstkleuren

Twee jaar Berlijn!

Op weg naar het café

De herfst is begonnen. En ik bedacht me opeens dat het alweer bijna 2 jaar geleden is dat ik naar Berlijn ben verhuisd. Toen was het ook herfst, met mooi gekleurde bomen langs de Mariendorfer Damm. Wat is er alweer veel gebeurd ondertussen. Deze 1 oktober ga ik in Beieren vieren met Sebas, zijn zus, haar man, en haar twee kids, über-Duits op het Oktoberfest. We vertrekken aanstaande zaterdag richting zuiden met de trein, om een week in München en ook een paar dagen in Nürnberg door te brengen. Het is hier trouwens ongeveer even ver vandaan als naar Amsterdam, 6 uurtjes. 'Bayern' wordt hier door de meesten ook als een ander land gezien, vooral door de 'Bayer' zelf. Ik kijk uit naar de week met bier, brezels, dirndls en schlagers. En vooral naar het wederzien met Katharina en haar kleintjes Anna en de kersverse Dylan. Lekker even tante spelen!

Vorige week hadden Sebas en ik ook samen iets te vieren, namelijk het feit dat we elkaar op 21 september 4,5 jaar kenden. Het is toevallig ook de Onafhankelijkheidsdag van Belize, wat 31 jaar geleden een onafhankelijke natie-staat geworden is. Reden in ieder geval voor een uiterst Berlijnse brunch op zondagmorgen, bij het leuke Café Dritter Raum, en daarna een tochtje met de S-bahn naar König Wusterhausen, waar een kasteel te bezichtigen is. Het kasteel was nogal teleurstellend eerlijk gezegd, maar het fantastische weer maakte een hoop goed.

Mmmm brunch!

Afgelopen weekend heb ik ook het "Decolonize the City!" congres bijgewoond, een mega interessante 2 dagen met academici van over de hele wereld die allemaal met post-koloniale en vooral de-koloniale theorie bezig zijn. Het ging over de nog steeds bestaande ongelijke machtsverhoudingen die al sinds eeuwen bestaan in de wereld, tussen de Metropolen (lees: 'Westerse wereld') en de Periferie (lees: 'ontwikkelingslanden'). Dat "wij" rijk zijn, en "zij" arm is namelijk geen toeval. Maar dat is wellicht een onderwerp voor een andere blogpost. En misschien wel voor een andere blog ;-)

Planeet Agi

Sebastian vraagt zich soms wel eens af of ik niet gewoon van een andere planeet kom. Planeet Agi, waar alle bewoners overgemotiveerd, zwaar gedisciplineerd en barstende van de energie door het leven gaan. Iedereen doet daar natuurlijk aan yoga, ook al moeten we daar om 6 uur voor opstaan. Iedereen eet ook erg gezond en neemt elke dag zijn eigen lunch mee, liefs rauwe haring met uitjes en salade. Er wordt de hele dag gelezen en geleerd, en college's gevolgd, met sportlessen, en dwarsfluit-uurtjes, met liters Yogi thee en chocola met minstens 72% cacao. Mmm dat klinkt eigenlijk best goed...

Helaas heb ik deze planeet nog niet gevonden, maar ik ben nu op een plek waar ik me als een vis in het water voel. Ik zit momenteel in Bonn, op de 23ste Europäische Sommerakademie van het Gustav-Stresemann-Institut, om 10 dagen lang dagelijks over Europa te leren en te discussiëren. Sinds donderdag zit ik al elke dag om 9 uur, samen met 85 andere studenten, onderzoekers en experten uit alle mogelijke landen, klaar voor een vol programma, om alle mogelijke kanten van Europa te belichten. Van het nieuwe Lissabon verdrag, tot de Euro-crisis, tot de opbouw van de EU, de kandidaatlidstaten en de 'buitenlandse' politiek.

Morgen staat er een simulatie spel op het programma, waarbij ik de media vertegenwoordig, en aan het einde wordt besloten of Turkije, Macedonië, Montenegro en Servië de status kandidaat lidstaat krijgen. Dan vertrekken we op woensdag met de bus naar Brussel, om daar 3 dagen lang de Raad, het Parlement en de Commissie te bezoeken, want een Europäische Sommerakademie kan natuurlijk niet zonder bezoekje aan het hol van de leeuw. Ik ben hier trouwens de enige Nederlander en wordt constant gevraagd hoe dat dan in Nederland zit, met onze fijne Geert Wilders en onze kijk op Duitsland, Europa en het hele Griekenland gebeuren. Tja... wat vinden we daar eigenlijk van?

Kortom, ik ben gewoon helemaal blij. Een zomer lang helemaal niets doen zal voor mij wel nooit weggelegd zijn. Aanstaande zondag ga ik weer naar Berlijn terug stuiteren en beginnen aan mijn Masterthesis, waar ik ook al het onderwerp voor weet: European Citizenship and the Changing Faces of Migration in Europe. Ik heb nu al bakken vol met input en inspiratie en dank onze regeringsleiders dat ze dit fantastische sociale, economische en politieke experiment (lees: de EU) ooit zijn aangegaan, zonder te weten waar het ons heen gaat brengen. Mij heeft het ondertussen namelijk al ver gebracht.

Duitsland is ook mooi

Mijn laatste bericht was alweer een tijdje geleden. Ondertussen ben ik terug in good ol' Berlin, wat nu toch wel een beetje als thuis voelt. Mijn verjaardag heb ik nog eens dunnetjes over gedaan toen het echt zover was, samen met Elli en Zooey uit Australië. Elli heb ik in Umeå leren kennen, en is een erg goede vriendin geworden. Zij is na het einde van het semester daar aan een Eurotrip begonnen, via Denemarken, naar Nederland en toen een midweekje Berlijn. Op mijn verjaardag hebben we kano's gehuurd en zijn we door de kanalen van Kreuzberg gaan cruisen.

Tussendoor ben ik ook weer bij Zalando begonnen, zelfde functie maar op een nieuwe locatie in hartje Berlijn. Het ideale bijbaantje eigenlijk wel, en de korting is mooi meegenomen ;-)

Dan hebben Sebas en ik afgelopen week ook niet stilgezeten, want we zijn met de fiets 5 dagen naar het Nationale park de "Sächsische Schweiz" onder Dresden gegaan. We hebben vier dagen op een camping/hostel combi gestaan, aan de oever van de Elbe, aan het einde van de wereld. Het was werkelijk paradijs, midden in de natuur met over het hele landschap krijtrotsen her en der verspreid. We zijn zelfs even een dagje de grens over gefietst, naar Tsjechië voor een uitgebreid diner.

In de trein op weg naar Dresden

Krijtrotsen na miljoenen jaren erosie 

Na een heftige klim boven op de burch van Hohnstein aangekomen, net op tijd voor de lunch en een Kodak momentje :-)

Lieflijk dorpje in de bergen

Nog maar 1 kilometer te gaan!

Het dal van de Elbe

Mooie vergezichten die de klim naar boven wel waard zijn

En 's avonds daalt de mist neer

Ondertussen in mijn kleine zusje Eva in Berlijn aangekomen en gaan we deze week gezellig samen doorbrengen. Te veel te doen, te weinig tijd dus we gaan maar aan de slag!

Onderweg

Dat was het dan, mijn half jaar in Noord-Zweden is alweer voorbij. Op het randje van afgezaagd kan ik alleen maar denken "wat gaat de tijd toch snel hé?". Het leven lijkt erg lang als je vooruit kijkt, maar terugblikkend was het enkel een serie ogenblikken waar geen grip op de krijgen valt.

Na een week samen met Sebas in Umeå, hebben we de nacht trein naar Stockholm genomen (bedje met uitzicht op de oostkust van Zweden iemand?), waar we mijn grote zus en haar vriend troffen om samen van Zuid-Zweden te genieten. Met de auto van Stockholm, naar Göteborg (Jeutebor-j), via Malmö (Malmeuuu) en Hamburg (gewoon Hamburg, alweer in Duitsland inderdaad), naar Heerde voor de familie reünie van mijn moeder's kant. Om een indruk te krijgen van onze reis, hier een selectie van foto's:

De vier musketiers onderweg in Stockholm

Het smalste straatje van Stockholm - 60 cm breed

Midsommarkransen :-)

Dat geïmporteerde Heineken bier ging er wel in

Vervolgens in Göteborg, onderweg naar de Archepilago

Een lieflijk vissersdorpje op een van de eilanden

Dit land ga ik straks missen....

Toch nog best koud!!!

Fika met mijn grote zus in de rosentuin in Malmö

En toen lag Duitsland er ook uit....

Zo waar

Ondertussen ben ik weer in Nederland, in Tilburg om precies te zijn, fijn bij mijn moeder thuis. Een weekje in Brabant, met rosé-tjes op het terras, haring bij de lunch en op vrijdag een barbecue feestje in de achtertuin. Aanstaande zaterdag neem ik de trein weer terug naar huis, terug naar Berlijn, waar het 'normale' leven weer op me wacht. Op naar mijn laatste semester!

Weer samen - de laatste week in Umeå