donderdag 18 november 2010

Papieren werkelijkheid

Het was de week van het geregel! Verhuizen naar Duitsland leek in de eerste instantie zo gemakkelijk, maar er blijken toch wat drempels op de weg te liggen. Ergens beginnen met werken, huursubsidie aanvragen, studeren, het is allemaal mogelijk. MITS je de juiste papieren hebt. Na anderhalve maand in Berlijn ben ik ondertussen de trotse eigenaar van een:

  • Sozial Versicherungsnummer
  • BaFog Negativ Bescheid (BaFog is de Duitse stufie, Negativ Bescheid betekent een verklaring dat ik het NIET ontvang)
  • Lohnsteuerkarte (belasting betalen doe je overal...)
  • Freizug bescheid (Jee ik ben EU-lid, ik mag hier werken)
  • Anmeldebestatigung (Ja ik woon hier ja)
  • Immatrikulerungsbescheinigung (nog steeds errug blij mee)
  • Sozial Identifikationsnummer (nog geen idee waarom ik die heb gekregen... is dat het sofinummer?)
  • en dit lijstje gaat nog wel even door...

Voor al deze formulieren heb ik toch gemiddeld minstens een uur in de rij gestaan, en ik heb ze allemaal wonder boven wonder een keer nodig gehad. Werkelijk waar, als er iets is waar ze hier van houden is het wel OFFICIËLE DOCUMENTEN MET LEKKER VEEL STEMPELS EROP. Ik ben verbaasd dat ze bij het afrekenen in de supermarkt nog niet om mijn geboorteakte en vingerafdruk hebben gevraagd. Het verbaasd me dan ook niks dat Max Weber een Duitser was, zo'n theorie kan alleen maar hier verzonnen zijn. Voordeel (of nadeel...?) is nu wel dat ik in het systeem zit, en het vanaf nu alleen maar makkelijker kan worden.

Hopen we dan maar.

Voor de rest loopt alles prima. De IB-groep heeft mijn studie erkent en ik ben erg blij met de maandelijkse OV vergoeding die ik krijg. Naast mijn baantje en huursubsidie (als we het krijgen, en de mevrouw bij het Wohngeld Amt genoegen neemt met mijn ziel en zaligheid op papier) ziet het er naar uit dat het financieel wel gaat lukken. 

Afgelopen weekend heb ik bezoek gehad van een Jungle Minds delegatie: Floor en Sabine zijn langsgekomen en het was erg gezellig! Culture shock: ze waren nog geen 3 minuten op Duitse bodem of hun portemonnees zijn al gejat...! Welkom in Berlijn... 

Nadat we dit verwerkt hadden, emotioneel en vooral praktisch (bij de politie leken ze amper te weten wat ze ermee aanmoesten. Hoezo doe je aangifte van een gestolen portemonnee, die wordt toch nooit meer teruggevonden?!) hebben we flink door de stad gesjouwd, een bezoek gebracht aan de Brezel Bar, de tentoonstelling Topograpie des Terrors (met documenten en beeldmateriaal over de realiteit binnen de SS Gestapo) en de Kaiser's (gewoon een supermarkt, maar voor Sabine een paradijs :) 

En 's avonds natuurlijk op stap geweest. Die avond was trouwens een flink lesje nederigheid, want we hebben voor het eerst ondervonden hoe het is om bij een club geweigerd te worden. "Sorry, you don't fit in with the crowd". In your face! Dat was even slikken. Het deurbeleid bij de Berghain is dus inderdaad mega streng. Ben benieuwd op welke doelgroep ze dan wel mikken? 

Wel blijft het toch erg leuk mijn nieuwe stad aan anderen te laten zien, hoewel een weekend eigenlijk echt te kort is. Ik ben blij dat ik er zelf 2 jaar de tijd voor heb :)

woensdag 10 november 2010

Zalando, schoonouders en tanzen

Je hebt soms van die weken dat alles onwijs snel gaat. Afgelopen week zat ik woensdag in college (vak Elementary Data Analysis, en dat 'Elementary' is vrij relatief...) toen de Country Manager Netherlands van Zalando me belde. Zalando is een online shop voor schoenen en kleding in Duitsland, die nogal groot aan het worden is. Onlangs hebben ze ook de Nederlandse website gelanceerd en hier in Berlijn een Nederlands team opricht voor de NL markt. Hebben jullie toevallig de fantastisch nagesychroniseerde reclame al voorbij zien komen?



Anyways, ik wist toevallig dat ze net de Nederlandse markt zijn opgegaan en heb op de bonnefooi een mailtje gestuurd naar de CEO (een gastje van 26) met de vraag of ze een hardwerkende Nederlandse meid met internetervaring kunnen gebruiken. Ik mocht gelijk op gesprek komen, en ben na een weekje onderhandelen op de Customer Care afdeling voor NL teruggekomen. Samen met 4 andere (Nederlandse!) meiden proberen we de dagelijkse instroom van ongeveer 100 emailtjes te beantwoorden. Van vragen als "waar is mijn pakje?" tot "wanneer krijg ik %^&*% mijn geld terug?!!", afgewisseld met directe telefoontjes waar het callcenter geen raad mee wist. Tot nu toe bevalt het prima, ik kan mijn tijd flexibel indelen en de tijd vliegt werkelijk voorbij want er is altijd iets te doen. Extra bonus is ook de mooie korting die we krijgen. Voor vrienden en familie kan ik ook 20% krijgen, dus let me know als je wat wilt bestellen!!

Verder zijn afgelopen weekend de ouders van Sebastian op bezoek geweest. Ze waren in Duitsland om de grootouders van Sebas naar Belize te verplaatsen, een onwijs project met een hoop geregel (auto op het schip naar Belize, huis leeghalen en in de verkoop doen, verzekering opzeggen/overzetten en geldzaken regelen). Toch vonden ze tussendoor nog tijd om een paar dagen bij ons langs te komen, en het was erg gezellig! Heb nu ook de stiefzus van Sebastian ontmoet, en met zijn allen zijn we in Berlijn op stap gegaan (Kreuzberg, Alexanderplatz, Brandenburger Tor, Mauerpark). Zaterdagavond hebben we natuurlijk thuis doorgebracht, want het was weer tijd voor mijn favoriete show Wetten das...? ! Drie uur puur plezier, inclusief verse Margharita's met tequila uit Mexico (altijd fijn, connecties in Midden-Amerika).

School gaat ondertussen prima. Heb volgende week een presentatie in het vak Political Mobilization and Campaigns in the European Union samen met Joanna, een klasgenootje uit Polen. Ik weet ook eindelijk een beetje de weg op de campus, heb de beste Mensa ontdekt, de beste plek om te printen en de beste tafel naast het stopcontact voor mijn laptop. Ben ook begonnen met een cursus Ierse Dans op dinsdagavond, wat sehr viel spaß macht! Denk: Lord of the Dance, Riverdance. Misschien een beetje dorky, maar leuk is het wel!

Zien jullie me al staan over een paar jaar? >

maandag 1 november 2010

Sociologische overpeinzingen

Mijn eerste maand in Berlijn is alweer voorbij. Een mooi moment voor reflectie. Zeker omdat ik het afgelopen weekend weer terug in Nederland was!

Ik kan concluderen dat ik het hier zeer naar mijn zin heb. Grootste oorzaak hiervoor is het feit dat ik weer een studie volg. De college's zijn tot nu toe erg interessant en uitdagend, en het is gaaf iets te leren over de Europese Unie zonder hierbij gelijk het Nederlandse standpunt in te nemen. Daar komt bij dat mijn klasgenoten uit alle hoeken van de wereld komen en hierbij hun eigen wereldbeeld meenemen. Dit leid tot mooie discussies tijdens de werkcollege's. Ook mijn vooroordelen, bewust of onbewust, worden regelmatig omvergegooid.

Neemt overigens niet weg dat de meeste vooroordelen over de Duitsers wel degelijk kloppen (worst iemand?) Ik zal ook bepaalde Nederlandse gewoontes moeten laten varen om hier helemaal te integreren. Zoals het fietsen naar de universiteit. Dit doe ik nog steeds, maar niet meer elke dag. Zeker nu het 's avonds steeds vroeger donker wordt is het bijna geen doen meer. Als fietser heb je namelijk een redelijk twijfelachtige positie in het verkeer. De voetgangers vinden je rebels en eigenwijs, de auto's vinden je of redelijk eng en rijden met een enorme boog om je heen, of ze vinden je simpelweg irritant en scheuren extra dicht langs je voorbij. Fietspaden zijn niet overal, en als ze aanwezig zijn is het vaak niet meer dan een dunne rode streep, doorkruist met boomwortels en rare bochten. Even later wordt je weer genadeloos op de weg gesmeten, en mag je zelf zorgen dat je invoegt. Pfff, een stressvolle bedoening. Gelukkig heb ik van de universiteit een OV-kaart gekregen, dus een alternatief is er altijd.

Wat me wel weer bevalt is de realistische kijk op het energie- en klimaat probleem. Recycling wordt hier zwaar serieus genomen, en voor ons appartement staan containers voor groenafval, glas (in 3 kleuren), papier, verpakkingsafval en restafval. Deze opstelling herhaald zich op ongeveer elke straathoek en in de supermarkten. Op flessen en blikjes zit vrijwel altijd statiegeld. Het is een zeer geaccepteerde vorm van liefdadigheid je bierblikje zonder deuken ergens achter te laten. Het zal geheid worden opgehaald voor een minderbedeeld lid van de samenleving, die er vervolgens met het inleveren zijn brood verdient.

Daar staat weer tegenover dat ook overige procedures in de samenleving zeer serieus genomen worden. Veel vaker dan in Nederland worden conventies hooggehouden, en blijven mensen in hun rol. Bij een introductie bijeenkomst op de universiteit vroeg een meid, niet veel ouder dan ik, aan de rest of het wellicht oké is als ze 'jij' tegen ons zou zeggen. Grapjes maken tegen personen in uniform is ook niet aan te raden. Zij zijn aan het werk, en daar heb jij niet aan te tornen. Toch een groot verschil met een conducteur in Nederland, die bij het binnenrijden van het station met een grote zucht door de luidsprekers roept: "en dan nu, voor de liefhebbers, Apeldoorn...!"

Hoewel Nederland en Duitsland qua cultuur toch zeer dicht bij elkaar liggen, zijn natuurlijk de subtiele (en minder subtiele) verschillen het interessantst. Als nieuwbakken socioloog is dat natuurlijk altijd interessant, zeker met zo'n persoonlijke en intieme betrokkenheid (lees: een Duits vriendje). Want wie weet eindigen we hier ooit wel... Zou ik ooit volledig Berlijnse kunnen worden? Moet ik dat, als trotse Hollandse meid ook wel willen? Mmmm dat valt nog te bezien. Ik weet in ieder geval wel dat ik nu al uitkijk naar Sinterklaas, ook al is daar hier nog geen spoor van te bekennen. Bewaren jullie wat pepernoten voor me?